حفاظت از سیستم صادرات(از محل کالاهای وارداتی)

افکار جدید سوداگران اقتصادی

ترفندهای جدید برای ثروتمند شدن آنی گروهای تجاری

دستگاههای نظارتی کشورهای دنیا مراقب باشند وسازمانهایی را صرفا برای شناسایی گلوگاههای فساد به صورت صرفا تخصصی در کشورهای خود راه اندازی کنند

وظایف نظارتی وکنترولی گمرکات کشورهای دنیاباید همگام با وظایف اجرایی رشد نماید

در کشورهای در جریان توسعه ورشد باید فعالیتهای اقتصادی مشکوک نظارت شود وناظرین کشورهای مختلف باید گروهی برای نظارت بر فعالیت های اقتصادی مشکوک وسازمان یافته داشته باشند ،چرا که نوسانات نرخ ارز اجرای ایده های جدیدی را با سود سرشار وبدون زحمت وباد آورده فراهم می نماید که چنین افکاری وسوسه بر انگیز است ،دستگاههای نظارتی کشورهای دنیا مراقب باشند وسازمانهایی را صرفا برای شناسایی گلوگاههای فساد در کشورهای خود راه اندازی کنند

صادرات کالا از کشور های در جریان توسعه نیز ممکن است بنا به دلایلی بر اقتصاد کشورها تاثیر بگذارد .فرض کنید به نوعی افراد سودجو در هرکشوری اقدام به ورود کالاهایی با ارزهای مرجع یا با نرخهای پایین می نمایند وسپس بخواهند همان کالا را مجددا صادر نمایند ودر این میان از تفاوت ارز به ثروت های سرشاری دست یابی پیدا کنند ومعمولا چنین اموری دانسته یا ندانسته انجام می شود!

معمولا افراد سود جو با معرفی ورود تکنولوژی وامثالهم سعی می کنند که گروهای نظارتی وصادرکننده مجوز در کشورهارا متقاعد کنند که قصد ورود تکنولوژی جدیدی دارند که باعث اشتغال می شود و.....بدین ترتیب ورود کالا را حیاتی قلمداد می نمایند ،بنابراین شرایط ورود کالا با ارزهای پایین ترفراهم می شود.لذا هرگاه شرایط ورود کالا با تخفیفات وارزپایین تر فراهم آمد سوداگران اقتصادی به همین مقدار هم ممکن است متقاعد نشوند ومعمولا از ترفندهای دیگری برای اجرای نقشه های خود اقدام می نمایندکه از آن همه افکار سوداگری که دارند تنها به ذکر نمونه هایی در ذیل اشاره می شود.

یکی از راههایی که این افراد سود جو استفاده می کنند این است که پس از ورود کالا به کشور مجددا آنرا صادر می نمایند واز محل تفاوت ارز به سود سرشاری دست می یابند ،راه دیگر سوء استفاده های این چنینی همان خروج کالا از کشور از محل کالاهای وارداتی با ارزمرجع ویا از محل کالاهای ورودی با سوبسید ویا یارانه است ،یا اینکه بسیاری از کالاها ممکن است با تنظیم صادرات موقت به گونه ای از کشور خارج شوند وچون ارزشگذاری دقیقی نمی شوند ویا اینکه اهمیتی به چنین رویه های داده نمی شود معمولا کالای خروجی هرگز به کشور بر نمی گردد واگر هم کالایی بر گردد ثابت کردن اینکه کالای ورودی همان کالا باشد یا نه جای سوال است چراکه فرایند ورویه محکمی از حیث نظارت بر خروج چنین کالاهایی وجود ندارد یا اینکه گمرکات تخصصی برای نظارت بر چنین اموری در نظر گرفته نشده است ،همانطوری که میدانید بسیاری از اموری که باید تخصصی قلمداد شود به آنها توجه نمی شود وبه علت ضعف دید اقتصادی وبدور از ترفندهایی که ممکن است وجود داشته باشد وسازمانهای در گیر ونظارت کننده به آن توجه ننمایند .اما از بحث اصلی برای اینکه دور نشویم یکی از راههای دیگر که سودا گران اقتصادی ممکن است به آن متوسل شوند ویا می شوند این است که اگر قصد ورود کالا با چنین ارزهای وجود داشته باشد معمولا سعی می کنند که کالای کمتری بیاورند واقدام به بیش اظهاری صرفا ارزش کالای ورودی بنمایند که با این کار هم حتی در هزینه حمل ونقل هم صرفه جویی می کنند واز طرفی در گیر رایزنی برای صادرات مجدد چنین کالاهایی نخواهند شد

البته راههای برای کنترول چنین پدیده هایی وجود دارد یکی از راهها این است که چنین وارد کنندگانی شناسایی شوند وپس از ورود بر محموله وارداتی آنها نظارت شود آیا آنها به تعهدات خود اقدام کردند،آیا به همان اندازه که باید کالا وارد کشورمی کردند اقدام به ورود آن نمودند،آیا به همان اندازه که شعار داده اند وتعهد نموده اند اقدام نموده اند واگر نتوانستند تعهدات خود را اجرا کنند چه باید کرد ،آیا اقدام به صادرات مجدد نکردند ،آیا همان کالا را به گونه ای با مکر وحیله وترفندهای دیگر در کشور با قیمت های کلان نفروخته اند ،آیا می شود کالایی را که با آن همه تخفیفات ارزی وارد کشور کرده اند به دیگران واگذار نمود ،لذا کسی که آن امتیاز را بدون تخفیف خریده است شرایط اجرای تعهدات را دارد وکسی که کالای با تخفیف را بدون هیچگونه ارزمرجعی خریده است چرا باید انتظار داشته باشیم که مجری سیاست های قبلی باشد که گروهی کالایی را با امتیاز وارد کردند وسود ناشی از مابالتفاوت ارزی آنرا استفاده کردند وآنرا بدون دغدغه به دیگرانی واگذار نموده اند ودر اصل به گونه ای اقدام به تطهیر پول کثیف نموده اند

یکی دیگر از راههای شناسایی چنین پدیده هایی این است که گروهی غیر از سازمانهای صادر کننده مجوز با ارزبسیار پایین باید وظیفه داشته باشند تا برچنین مجوزهایی نظارت کنند به اینکه :

برای چه منظوری چنین مجوزی به گروه خاصی اعطاء شده است؟

آیا چنین امتیازی باعث رونق اقتصادی کشور می شود؟

ومواردی از این قبیل را تا بعد از ورود هم باید نظارت کنند تا مقاصد غیر تجاری بر ورود چنین کالاهایی مترتب نباشد.

آیا همه آنهایی که از چنین امتیازاتی استفاده نمودند اگر گروهای نظارتی در آن واحد به آنها مراجعه کنند:

آیاواقعا اقدام به ورود کالا نموده اند !؟

واگر وارداتی داشته اند؟

 آیا واقعا به همان میزان که باید وارد می کردند وارد نموده اند؟

وآیا های دیگر....!؟

گمرکات نیز باید توجه کنند واز صدور کالاهایی که با چنین اهدافی وارد می شوند خودداری نمایند وصرفا داشتن پروانه وارداتی ویا حضور صاحب کالا وامثالهم نباید ملاک قرار گیرد بلکه باید گمرکات توجه نمایند که :

این کالا با چه شرایطی وارد شده است؟

آیا به تعهدات ورود خوداقدام نموده است ؟واز سازمانهای دریافت کننده امتیاز مجوز صادرات دارد یاخیر؟

 وغیره......

البته گمرکات کشورهای در حال توسعه باید اقدام به اجرای سازو کارهای مناسب بنماید وبرای نگهداری حساب وکتاب آنها بدور از هرگونه فشارهای گروهای مختلف اقدام به تعیین گمرکات اختصاصی نمایند تا چنین امور مهمی که می تواند جنبه ملی پیدا کند در یک جا مدیریت گردد چرا که اجرای چنین رویه ای به صورت پراکنده در هر گمرکی به خودی خود حرکتی در جهت تشدید جریان سوء استفاده خواهد شد .

به گمرک نباید صرفا به عنوان یک مجری نگریست که متاسفانه در طول سالیان متمادی صرفا به این سازمان در کشورهای در حال توسعه ودر جریان رشدبه عنوان یک مجری سیاست های اقتصادی توجه گردید ودر سالهای اخیر نیز بر شدت مجری بودن گمرکات افزوده شد ،ولی واقعیت این است که گمرک با آمارها ویا راههای کنترولی که دارد باید به عنوان یک سازمان کنترول کننده عمل کند وپست های جدیدی در این سازمانها باید ایجاد شود که اقدام به اجرای کنترول تخلفات سازمان یافته نماید ،لذا صرفا تشکیل چنین واحدهایی مهم نیست باید گروهی متفکر که از طرفی داری اندیشه های اقتصادی وکلاسیک هستند وراه کارها را می شناسند وبر شناسایی حرکت های غیر اقتصادی تبحر دارند در چنین واحدهایی به خدمت گرفته شوند واز طرفی به آنها به شیوه علمی وصحیح مدیریت شود.به اکثر گمرکات خاور میانه اگرنگاهی شود می بینید که کمتر نیروهای متخصص که دارای تخصص لازم در این امور داشته باشند انجام وظیفه می نمایند ویا اینکه برای رسیدگی بر چنین اموری نه اینکه نفر ندارند بلکه حتی راهکارهایی که حتی در حد دستورالعمل باشد هم به چشم نخواهد خورد