پیشگویی نوستر آداموس

پیشگویی نوستر آداموس در مورد زمان موعود به استناد قرآن کریم دروغی آشکار است وصرفا ایجاد رعب ووحشت دربین اکثر مردمی است که بر حقیقت قرآن آگاه نیستند

مسلمانان عالم آسوده خاطرباشند که پیشگویی نوستر آداموس صرفا یک نظریه ای بیش نیست ومنطبق بر واقعیت نخواهد بود

در سوره اعراف در زمینه پایان حیات وپایان زمین صحبت شده است ودر قرآن تنها خداوند را عالم به زمان رستاخیز معرفی نموده بنابراین تنها خداوند است که عالم به روز قیامت ورستاخیز است ومنحصرا خداوند عالم به تمام امور می باشد وحتی آمده است که :

در آیه 187سوره اعراف آمده است:

ای رسول ما از تو احوال وساعت قیامت را سوال خواهند کرد که چه وقت فرا خواهد رسید پاسخ ده که علم آن نزد رب من وخدای من است کسی بجز او آن ساعت را ظاهر وروشن نتواند کرد آن ساعت (شاءنش)در آسمانها وزمین بسی سنگین وعظیم است نیاید شما را مگرناگهانی ،از تو می پرسند که گوئی تو کاملا بدان آگاهی بگو علم آنساعت محققا نزد خداست لیکن اکثر مردم (بر این حقیقت آگاه نیستند

آیه 187سوره اعراف :

يَسْئَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّي لا يُجَلِّيها لِوَقْتِها إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتيکُمْ إِلاَّ بَغْتَةً يَسْئَلُونَکَ کَأَنَّکَ حَفِيٌّ عَنْها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ اللَّهِ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ

تفسیر المیزان - خلاصه

یسئلونک عن الساعه ایان مرسیها قل انما علمها عند ربی لا یجلیهالوقتها الا هو ثقلت فی السموات و الارض لا تاتیکم الا بغته یسئلونک کانک حفی عنها قل انما علمها عندالله و لکن اکثر الناس لا یعلمون ):(از تو در باره قیامت سئوال می کنند که چه وقت بر پا می شود، بگو بدرستی که علم آن نزد پروردگارم است که جز او کسی آن را به موقع آن آشکار نمی کند،(قیامت ) در آسمانها وزمین سنگین است و جز ناگهان به شما نمی رسد،از تو می پرسند، گویی تو آن رامی دانی ، بگو همانا علم آن نزد خداست ، ولی بیشتر مردم نمی دانند)،مراد از(ساعت ) زمان برانگیختن و بازگشت خلایق به سوی خداست و (ایان مرسیها)یعنی زمان وقوع و ثبوت آن چه هنگامی است ؟ و خداوند به پیامبر امر می کند که بفرماید: علم آن نزد پروردگار من است ،یعنی در حکم غیبی است که هیچ چیز به آن احاطه ندارد،چون تحقق ظهور رستاخیر مستلزم فناء همه اشیاء است و هیچ چیز توانایی احاطه به فناء خویش را ندارد و جز خدای سبحان هیچ کس آن رادر موعدش آشکار و ظاهر نمی سازد و آنگاه می فرماید:(ثقلت فی السموات والارض )یعنی علم به قیامت در آسمانها و زمین سنگین است و البته سنگینی علم به آن ، عین سنگینی وجود آنست ، پس فایده ای در اختلاف مفسران ، در اینکه آیامقصود از ثقل ساعت در آسمان و زمین ، ثقل علم به آن است یا ثقل صفت آن براهل آسمانها و زمین به علت اینکه مشتمل بر شدائد و حساب و جزاست و یاثقل وقوع آن برایشان (به علت اینکه وقوع قیامت مستلزم درهم پیچیده شدن آسمان و زمین و حرکت کوههاست )و یا اینکه آسمانها طاقت تحمل شدت آن راندارند، وجود ندارد، و این اختلاف بی ثمر است . چون ثقل قیامت تمامی این موارد را در بر می گیرد و ثبوت آن مستلزم فناءهمه مخلوقات است و هیچ چیز تحمل فنای خود را نمی کند، به همین جهت خداوند می فرماید: جز ناگهانی و یکباره ظاهر نمی شود، یعنی پدید آمدن قیامت برای تمامی اشیاء بطور ناگهانی است و لذا شخص عاقل باید علاج واقعه را قبل از وقوع نماید و خود را برای ظهور آن آماده کند . کلمه (حفی )به معنای عالم و باخبر نسبت به چیزی است ،می فرماید:اینهابسیار از تو در باره قیامت پرسش می کنند، گویا تو نسبت به این مطلب آگاهی ،این تکرار پرسش گویای آنست که معاصرین رسولخدا(ص ) خیال کرده بودنداینکه پیامبر فرمود،علم آن نزد پروردگارم می باشد و جز او آن را ظاهرنمی سازد،تنها وصف عظمت قیامت است و ارتباطی با علم به وقت آن ندارد، لذادوباره سئوال خود را تکرار کردند،بلکه آن حضرت جواب دیگری بدهد یا به جهل خود اعتراف کند ،لذا خدای متعال دستور داد که همان جواب سابق را به ایشان بدهد تا بفهمند در جواب اول هم جنبه رعایت ادب و تعارف نبوده ، بلکه حقیقتا این علم تنها نزد خدای متعال است ،ولی بیشتر مردم بخاطر انس ذهنی که با محسوسات دارند، همه چیز را با محسوسات می سنجند و خیال می کنند هرچیزی را که تا اندازه ای برایشان توصیف کردند، می توانند به آن احاطه علمی پیداکنند،اما قیاسشان باطل است ،زیرا پاره ای از امور من جمله امر قیامت اموری غیبی هستند که فراتر از دایره محسوساتند و جز خدای سبحان کسی را یارای احاطه بر آنها نیست .

قیامت

کفّار قریش، گروهى را نزد علماى یهود فرستادند تا مطالب و سؤالات دشوارى فرا گرفته و از پیامبر صلى الله علیه وآله بپرسند، و او از عهده‏ى پاسخگویى بر نیاید و محکوم شود. یکى از آن سؤال‏ها، تعیین زمان وقوع قیامت بود. [381]

«السّاعة»، زمان شروع قیامت است، و«القیامة»، زمان حساب و کتاب، پاداش و جزا مى‏باشد. «مرُسى» [382] ، به معناى ثبوت و وقوع است، «جبال راسیات»، یعنى کوه‏هاى استوار و محکم. «حَفىّ»، به معناى پیگیرى و تحقیق است، حفىّ بودن پیامبر صلى الله علیه وآله، یعنى گویا پیامبر فرارسیدن روز قیامت را از خدا پرسیده و تحقیق کرده و مى‏داند.

سنگینى قیامت در آسمان‏ها و زمین، شاید به خاطر بهم ریختگى کرات و بى‏نور شدن خورشید و زیر و رو شدن زمین باشد. و شاید مراد از سنگینى قیامت، سنگینى کیفرها در آن روز باشد. در دعاى کمیل مى‏خوانیم: «وهذا ما لاتقوم لها السموات و الارض»، آسمان‏ها و زمین طاقت تحمّل عذاب دوزخ را ندارند.

از پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله درباره‏ى ظهور و خروج حضرت قائم علیه السلام پرسیدند، حضرت فرمودند: «مثلهُ مثل الساعة» قیام او مثل برپایى قیامت ناگهانى است. سپس این آیه را تلاوت فرمودند: «لایجلّیها لوقتها الاّ هو ثقلت فى‏السموات والارض لاتأتیکم الاّ بغتةً». این حدیث از امام رضا علیه السلام نیز روایت شده است. [383]

381) تفسیر برهان‏

382) تفسیر مراغى‏

383) تفسیر نورالث

● معنا و مفهوم قیامت

1- مردم، مکرّر از پیامبر سؤال مى‏کردند و گاهى از زمان وقوع قیامت مى‏پرسیدند. «یسئلونک» (فعل مضارع نشان دوام و استمرار است)

2- جز خداوند، کسى از زمان برپایى قیامت آگاه نیست. «انّما علمها عند ربّى» آرى، ندانستن زمان برپایى قیامت، براى آماده باش انسان بهتر است.

3- قیامت، قابل پیش‏بینى نیست و در زمانى که انتظارش نمى‏رود، ناگهانى رخ خواهد داد. «بغتةً» («بغتة» در موردى بکار مى‏رود که انسان حتّى احتمال و حدس آن را نیز در ذهن خود نداشته باشد)

4- قیامت بسیار گران وسنگین است، حتّى بر آسمان‏ها و زمین، تا چه رسد به انسان‏ها. «ثقلت فى السموات و الارض»

بنابراین پیش گویی نوستر آداموس باستناد آیه قرآن دروغی بیش نیست وصرفا نظر شخصی وی درباره پایان زمین است که محققا نتیجه دانشی است که از عالم معنا وبالا نشاءت نمی گیردوهرکسی به فراخور حال خود به قسمتی از قصاید نا گفته عالم دسترسی پیدا می کند که معمولا به صورت فرضیه وامثالهم مطرح می شود وچه بسیار بودند که چنین فرضیاتی اثبات نشده اند ،عاقل آنست که شناخت کافی از قرآن داشته باشد وبه گفته های خدا وپیغمبرش دل قوی دارد که در عالم هیچ گفتاری بالاتر از گفتار خداوند نیست وتنها خداوند است که حکمران عالم است